LEŞ KARGALARININ KAVGASI…

Eklenme tarihi 15 Eylül 2010 Çarşamba
Ekleyen: MaviKokart




Uçsuz bucaksız, yemyeşil bir orman…
Daha dün, yıldırım hızıyla koşan gencecik ceylandan arda kalan bir tomar kemik ve et yığını…
Ormanlar kıralı Aslan doymuş… Uykuda…
Sırtlanlar aslandan arda kalanlara saldırmışlar, ağızları yüzleri kan içerisinde…
Çakallar pür dikkat sıranın kendilerine gelmesini dört gözle beklerken…
Leş kargaları az ötede birbirlerini yiyorlar…
Dertleri... Leşten fazladan bir parça nasıl koparırım…
Doğa acımasız…
Ayakta kalabilmenin tek yolu doymak…
Sırada, bir gün ahu gözlü ceylan oluyor, bir başka gün yavru bir geyik…
Hayvanları insanlardan farklı kılan, en belirgin özellikleri…
Doymak için öldüresiye acımasız olmaları…
Aç olduklarında ise bir kat daha vahşileşmeleri…


Birde insanları düşünelim…
Bir annenin çocukları için beslediği duyguları,
Biri elini açıp AÇIM dediğinde yüreğimizin sızlamasını…
Veya tanımadığımız birinin hikâyesini dinlediğimizde gözlerimizin dolmasını…
Merhamet,
Paylaşım,
Acıma, yardım etme duyguları…
İşte bu duygular, insanları hayvanlardan ayırtan en önemli farklılıklar değil midir…
Bunların hepsine İNSANİ DUYGULAR diyoruz…
İnsanı insan yapan, canlılar içerisinde farklılaştıran, yücelten duygular…
Yaşamda hayvanların insanlaşmasını beklemek ve görmek çok zordur…
Hatta olanaksızdır…


Ama insanların hayvanlaşmasına tanık olmak…
Şaşırtıcı, düşündürücü bir o kadar da ÜRKÜTÜCÜDÜR…
Ama ne yazık ki bu davranışlar günümüzde artık olağan hale geldi…
Doyduğu halde, ensesinin kalınlığından boynunu çeviremeyen, biraz daha, biraz daha tıkına bilmek, keseyi biraz daha doldurabilmek için…
Ne merhamet kalıyor,
Ne acıma duygusu,
Ne de insani duygular…


Artık ortada genç bir ceylandan arda kalan hiçbir şey yok…
Ormana ölüm sessizliği çökmüş…
İnsan kılığında ki LEŞ KARGALARI yiyecek bir şey kalmayınca…
Bu kez birbirlerini yiyorlar…
ACIMASIZCA ve ÖLDÜRESİYE
HAYVANCA…

Kadir ÖZDEMİR – mavikokart -ADANA




*MAVİKOKART özel haberidir, kaynak gösterilmeden kullanılamaz.